Στη σεζόν που ολοκληρώθηκε για τον Μιλτιάδη, ανεξάρτητα από την τελική βαθμολογική του θέση και την άνετη παραμονή, ξεκίνησε να γράφεται ένα διαφορετικό αφήγημα — αυτό της επιστροφής, της οργάνωσης και, κυρίως, της πίστης στο αύριο.
Για χρόνια, το γηπεδικό αποτέλεσε το μεγαλύτερο «αγκάθι» στην καθημερινότητα της ομάδας. Οι συνεχείς μετακινήσεις, η έλλειψη μιας σταθερής έδρας και η απομάκρυνση από τη φυσική βάση της ομάδας, τον Πύργο Τριφυλίας, έπληξαν όχι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και τη σύνδεση της κοινότητας με τον σύλλογο. Τώρα όμως, φαίνεται πως το πρώτο μεγάλο βήμα για τη «στροφή της αναγέννησης» γίνεται πράξη.
Η παραχώρηση του γηπέδου και η πρόθεση του προέδρου Χρήστου Μιχαλόπουλου (δεξιά στη φωτ. με τα μέλη του Δ.Σ. Δημήτρη Παναγιωτόπουλο, Δημήτρη Κατσούλα) να αναλάβει προσωπικά το κόστος των έργων δείχνουν πίστη σ’ ένα σχέδιο ουσίας, που δε χτίζεται σε πρόσκαιρους εντυπωσιασμούς αλλά σε υποδομή. Το γήπεδο δεν είναι απλώς ένας τόπος διεξαγωγής αγώνων — είναι το «σπίτι» μιας ιδέας, ενός συναισθήματος και μιας ιστορίας που κουβαλάει δεκαετίες.
Από εκεί και πέρα, οι κινήσεις στο διοικητικό σκέλος μαρτυρούν και μια αλλαγή κουλτούρας. Νέα πρόσωπα, κατανομή ευθυνών, ενεργοποίηση της τοπικής κοινωνίας — όλα συνιστούν ένα υγιές πλαίσιο λειτουργίας, χωρίς εξαρτήσεις και αδιαφάνεια. Ο Μιλτιάδης δείχνει να χτίζεται όχι πάνω στον ενθουσιασμό της στιγμής, αλλά πάνω σε θεμέλια συλλογικότητας και μακροπρόθεσμου πλάνου.
Το ίδιο ισχύει και για το θέμα του προπονητή. Η προσεκτική αξιολόγηση, η αποφυγή πρόχειρων λύσεων και η πρόθεση να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για σωστές αποφάσεις, φανερώνουν έναν σύλλογο που λειτουργεί με μεθοδικότητα — και όχι με παρορμητισμό. Στη νέα Γ’ Εθνική, όπου οι απαιτήσεις είναι υψηλές και τα λάθη πληρώνονται ακριβά, αυτή η στάση αποτελεί βασική προϋπόθεση για να χτιστεί κάτι αξιόπιστο.
Το ποδόσφαιρο σε μικρές κοινωνίες δεν είναι πολυτέλεια – είναι ζωντανό κομμάτι της ταυτότητας του τόπου. Και ο Μιλτιάδης φαίνεται πως ξαναβρίσκει αυτή την ταυτότητα. Με όπλο τη σοβαρότητα, την προσήλωση και, κυρίως, την επιστροφή στη βάση του, μπορεί να κοιτάξει το μέλλον όχι με φόβο, αλλά με αυτοπεποίθηση.
Αν η φετινή σεζόν ήταν το τέλος μιας μεταβατικής εποχής, τότε το καλοκαίρι που έρχεται μπορεί να είναι η αρχή μιας πραγματικής αναγέννησης.
