“Η Καλαμάτα δεν έχει ανάγκη κανέναν Αναστόπουλο. Είμαι σίγουρος ότι θα φτάσει εκεί που ανήκει διότι έχει έναν μεγάλο Διοικητικό ηγέτη, τον κ. Πρασσά και ανθρώπους όπως ο Γιώργος Ράλλης και ο Κώστας Βεργής που αγαπάνε και στηρίζουν την ομάδα με κάθε τρόπο”.
Με δήλωσή του στο επίσημο site της Καλαμάτας, ο Νίκος Αναστόπουλος είπε το δικό του “αντίο” στην Μαύρη Θύελλα.
Ο 64χρονος τεχνικός ευχαριστεί όλους όσοι συνεργάστηκαν μαζί του τα δύο χρόνια παρουσίας του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας και δηλώνει περήφανος διότι η ομάδα έκανε “μεγάλες νίκες και ρεκόρ που δύσκολα θα καταρριφθούν στο μέλλον”. Σημειώνει επίσης πως πέρα από τα ρεκόρ αυτό που μετράει είναι ότι χτίστηκε ένα νέο οικοδόμημα με στέρεες βάσεις.
“Γίνομαι εγώ η αλλαγή που πρέπει να έρθει στην ομάδα και δεν αναφέρομαι στο αγωνιστικό σκέλος”, σημειώνει ο “αλενατόρε” και καταλήγει λέγοντας “εις το επανιδείν”.
Αναλυτικά η δήλωση του Νίκου Αναστόπουλου:
“Έπειτα από δύο πολύ όμορφα, δημιουργικά και πετυχημένα χρόνια στην Καλαμάτα, αποχωρώ από την ομάδα για λόγους που είναι γνωστοί σε όσους ασχολούνται με το κλαμπ.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους αυτούς που συνεργαστήκαμε την τελευταία διετία για να ξαναφέρουμε τη Μαύρη Θύελλα στο δρόμο των επιτυχιών.
Είμαι περήφανος διότι κάναμε μεγάλες νίκες και ρεκόρ που δύσκολα θα καταριφθούν στο μέλλον.
Πέρα όμως από τα ρεκόρ, εκείνο που μετράει είναι ότι χτίσαμε ένα νέο οικοδόμημα σε στέρεες βάσεις που είναι μέσα στο στόχο της ανόδου.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες που έδωσαν το 100% για να είναι ψηλά στη βαθμολογία!
Η Καλαμάτα δεν έχει ανάγκη κανέναν Αναστόπουλο. Είμαι σίγουρος ότι θα φτάσει εκεί που ανήκει διότι έχει έναν μεγάλο Διοικητικό ηγέτη, τον κ. Πρασσά και ανθρώπους όπως ο Γιώργος Ράλλης και ο Κώστας Βεργής που αγαπάνε και στηρίζουν την ομάδα με κάθε τρόπο.
Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους της πόλης για την άψογη συνεργασία που είχαμε και φυσικά τον απλό κόσμο που με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή.
Η Καλαμάτα θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Γίνομαι εγώ η αλλαγή που πρέπει να έρθει στην ομάδα και δεν αναφέρομαι στο αγωνιστικό σκέλος. Εκεί τα πήγαμε περίφημα.
Δεν λέω αντίο λοιπόν, αλλά εις το επανιδείν.”
